-
1 egzekucja
-i; -e; gen pl; -i; f* * *f.1. (= wykonanie kary) execution; egzekucja publiczna public execution; masowa egzekucja mass execution; wykonać egzekucję execute, carry out an execution; zawieszenie egzekucji stay of execution.2. prawn. (= ściąganie należności) enforcement, execution; egzekucja świadczeń alimentacyjnych enforcement l. execution of maintenance payments; wszczynać egzekucję initiate execution l. enforcement proceedings.3. hist. execution.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > egzekucja
См. также в других словарях:
egzekucja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. egzekucjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonanie z mocy obowiązującego prawa kary cielesnej lub wyroku śmierci : {{/stl 7}}{{stl 10}}Publiczna egzekucja. Egzekucja… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
egzekucja — ż I, DCMs. egzekucjacji; lm D. egzekucjacji (egzekucjacyj) 1. «wykonanie kary, zwłaszcza kary śmierci; w okresie okupacji hitlerowskiej: masowe mordowanie ludności krajów okupowanych» Publiczna egzekucja. Masowa egzekucja. Egzekucja skazańców. 2 … Słownik języka polskiego
